Mitolojik çağlarda
Sonsuzluk ikliminin
Düşsel kahramanları
Defne ve Apollon’un
Mitolojik aşk masalı
Acı, keskin, kışkırtıcı
Zakkumlar, yarpuzlar, Nergisler
Mor mavisi, eflatuni menevişler
Hayıtlar, Hıtmiyeler, Fesleğenler
Gizemli Akşam Sefaları
Kırlangıç otları, Çuha çiçekleri
Hercai Menekşeler, Mayıs Karanfilleri
İnsanı esrik eden
Püren, Kekik kokulu ağınlar
Yaşam döngüsü Oktanus
Toprağa sevdalı Kapari
Zeytin, incir, erik, limon bahçeleri
Tanrılarının
Ve Doğa Ananın cömert davrandığı
Renk renk kuşların
İnsanı büyüleyici sanatsal senfonisi
Islak, yumuşak, et gibi nemli toprak
Gelin duvağı kuşanmış
Ak köpükler saça saça
Çılgınca sevişmeye koşan
Delişmen çağlayanlar
Cennetin masalsı diyarı Harbiye’de
Tanrıların Babası Zeus’un oğlu
Şiirin, şarabın
Sanatın ve raksın Tanrısı
Gönül avcısı Apollon
İçini acıtan, nefesini kesen
Yüreğinde kızılca kıyametler koparan
Her genç kızın olmak
Erkeğin de kavuşmak istediği
Su püreni gibi taze
Rüyalarının gülen resmi
Düşlerinin şiiri
Zakkum acısı gibi güzel
Bütün mitolojik aşkların Tanrıçası
Çölleşmiş yüreklere
Serin ırmaklar gibi akan
Ateşin, şehvetin, suyun simgesi
İlahların yarattığı ilahi güzel
Bir Masal Perisi görür
Ölüm gibi çaresi olmayan
Bir kucak od düşer yüreğine
Yanar, yıkılır Apollon
İbibik kuşlu şafaklara değin
Karabasanlar nöbetine tutulur
Şirin uykularından olur
Kirpikleri kaşlarına dikilir
Cehenneme dönen gecelerinde
Aldığı her nefes olur Kız
Cezayir menekşesine döner
Serilir, sergen olur Apollon
Eriyip tükenir
Baharın çiğit mavisi
Aşk gibi ıslak dudaklı bulutlar
Çağlayanlar diyarı dar olur
Anlamını yitirir her şey
Sevaplardan geçer
Bütün günahlar kabulü
Kapılır, kaybolur
Masalsı gözlerinde kızın
Konuşmak ister
Aşk ve ışık Tanrısı
Kız İbis Kuşu gibi kutsal
Şelale gibi yılansı bedeni üryan
İçini, en içini kanatır Apollon’un
Soylu bir kısrak olur, akar
Çılgınlar gibi kız kaçar
O kovalar
Kız masum, ürkek
Boyu uzun, selvi
İnce, narin, taze, dipdiri
Bir ceylan ki Ahu
Görenlerin eriyip kaybolduğu
Yaratılıştan sürmeli
İri, parlak, ışık seli
Alevsi, şehvet akan derin gözleri
Apollon’u çıldırtan, baştan çıkartan
Bembeyaz üryan teni
Kuğu boynu, kısraksı beli
Göğsü harman yeri
Limon, portakal, nar bahçesi
Mitolojik adı Defne olan yerde
Masalsı aşkların kızı
Apollon ulaşıp sarılacağı anda
Uzun, dalgalı
Güneş kızılı, akasya saçlarında
Sıcacık nefesini duyumsar
Bilir başına gelecekleri
Orman deryasında yalnız
Elleri böğründe, naçar
Sütleğen sarısı yüzü
Ay ışığı gözleri
Süyüm süyüm
Serin bir bahar yeli
Işık olur süzülür
İlahların vahşi güzeli
Sığınacak, saklanacak
Bir koyak, bir kucak arar
Çığlık çığlığa
Ölümcül sessizlikleri yırtar
“Ey toprak ana! Beni ört, beni sakla”
Yalvarır, yakarır…
Dile gelir, toprak Ana Gaia:
“Sarıl Ölümsüzlük Ağacı
Zeytinin Öz Kardeşi Defne’ye” der
Sarılır ceylan belli, kısrak yeleli
Cazibeli, işveli
Kıvrak, yuvarlak
Esnek, yumuşak, oynak
Dipdiri, yılansı bedeniyle kız
Kolları dal, vücudu beden
Saçları zifti yeşil koyusu yaprak
Ulaşılmazlığın Kutsal Ağacı Defne, olur
Apollon yaralı, mahzun, çaresiz
Yüreğinden sızılır zığıl zığıl kanlar
Canından Canlar kopar
Kollarında bir kucak dolusu
Kupkuru Defne dalı Apollon