Öylesine geniş ki, kara toprağın gönlü!
Günahsız ve günahkâr kim gelse sığar ona!
Sormaz kimlik kopyası, çektir arkalı, önlü;
Âdem’den başladı o, devam eder en sona…

Canların sevgilisi, insanın rızk kapısı!
Yalnız ürün vermektir, onun doğal yapısı!
Sordu mu ekenlere, hani nerde tapusu?
Kuşlar inip topladı, ne varsa kona, kona…

Âşık yarmış karnını, yandım anam dememiş!
Eken bire on almış, beş kuruş ödememiş!
Fakir yetiştirmişte, hangi zengin yememiş?
Toprağı işleyenler, layıktır madalyona…

Toprağı senden iyi bilen olmadı Veysel!
Onu unutturanlar, tamamıyla bireysel!
Tercihler hep betona, araziler tevekkel!
Terk edildi tarlalar, tümüyle erozyona…

Betonlaştı her taraf, mahvoldu bütün kentler!
Dolduruldu mecralar, hiç su tutmuyor bentler!
Toprak kavruldu bitti, kurumuyor tülbentler!
Köylü işi bıraktı, yaslanıyor bastona…

Yönetenler bu sırra eremediler, naçar!
Kapalı nasipleri, açarsa, Allah açar!
Her kim ki ölmüş gibi, kara topraktan kaçar!
Yakında mevtalar da, girecekler betona…

Karaman-2022/04

Halil Şakir Taşçıoğlu