Acılar ki zamansız doğduğunda
dilin kulaktan başka yoldaşı yoktu
bir aşk ateşiydi içimde yanan
parça parça aşklara iştiyak olan
zira hiç’ti ateşe sahip olamayan..

Yürekleri delen nağmelerde
hafızalarda ’huşu’’ ile uyanan
sonsuza kadar yanan ve parlayan
dil ötesi vaziyettir mest eden halim
doruk noktasında tefekkürdür sessizliğim
safi varoluştan mutlak birliğe geçerken ’’düşüş’’lerim
iki sonuç arasında sessizliğin dilini seçişlerim

Kendimden geçerken mabedimde
anlatır şairler ağıtlarını
uzak düşen nasıl beklerse vuslat zamanını
haldaşı olurum dosttan ayrı düşenlerin
firâk (ayrılış) ve iştiy’ak (özlem) paralelinde
yandaşı olurum yananların
kelimelere boğulmadan
kavramları canlı tutmaya çalışarak
sırları anlatıp sözleri susarak
aşk ateşine olan mutasyonu
sihir dolu simyasal süreçte huşu ile doldurarak
İntihar ederken sessizliğin içinde
yana yana dönerim daima
tutkunun temizleyici gücünde ..!


Ferdaca