7
Yorum
35
Beğeni
4,8
Puan
624
Okunma

Babacığım, tut ellerimi, yetimim sen gideli
Öyle yalnızım ki geceler çok korkulu.
Geceleri yalnızlığımı duyuyorum
Yağmur yüklüyüm, sırıl sıklam yastığım.
Kabuslar içinde geçiyor zaman
Karanlık, fırtınalara tutuluyorum.
Yoksun ! yokluğun
İçimde paslı bıçak acıları.
Deniz suskun ve çaresiz
Ama bu suskunluğun derinliğinde
Dinmeyen öfkeli tusunamisi saklı.
Deniz’in fırtınalı kıyılarında yalnızlığım.
Nuh’un gemisine sığınmışım
Anılarımı da alıp ; sarmaş- dolaşım
Yokluğun, hasretim , yürek sızım.
Beni kestiriyor gözüne acılar ...
Boğazımda hiç geçmeyen hıçkırık !
Ve çınlayıp duruyor ayrılığın senfonisi kulağımda ...
Bir şaka gibiydi gidişin inan ki
Bir düş,bir hayalmiydi bilemedim.
Nasıl cehennemin dibindeyim bir bilsen !
Belli ki tutmuyor ellerimden umutlar
Gel , gel işte ...
Geceler beni delik deşik ediyor.
*
Günay Koçak 9.4.2022
5.0
96% (24)
1.0
4% (1)