Tartaklanmış düşlerim vardı ve de ne çok söylence:
Aklımın ikliminde serili bir kilimdi yüreğin
Gözlerimin önünde uzaklaşıp gidendin
Gelmelerin hayaline kapıldım
Protesto ediyordum sözcükleri
Bu yüzden işte bu yüzden hep sustum Lavinia bir ömür:
Düş meclisinde onaylanmamış bir gerçekti benim sevgim
Kâh içerlediğim kâh içtiğim şiirlerin
Ucu yanıktı; dökülen küllerin
Üstünü örttüm yüreğimle
Mevsimin ç/ağrısı dinmedi
Dingin olmaya özlemim
Huzuru hecelediğim
Kat iziydi aşkın özlem
Konuşlu olduğum şu evren

Kalantor gölgeler
Kalender ömür
Koptu kopacak kıyametin ayak izi
Serzenişim yoktu benim senden önce
İçine düştüğüm her çukur başka bir mevsim
İçine düştüğüm suretin
Dünün talaşlı yollarında yürüyen
Bir kâhindim ben men edilmiş mutluluktan
Direkten dönen bir top gibi
İçimde zıplayan sefil kalbim
Mevsime de muhaliftim
Hazanda bahar
Baharda hazan
Yaz çocuğu olsam da gözüm kalmışken kışta
Kışkışladığım bir çocuk muydu yoksa aşka esaretim, Lavinia?

Nazenin gönlümde yüzen kâğıttan gemiler
Susuz dere yataklarında telef olan balıklar
Aralıksız sundum taziyelerimi
Hamt ettiğim günden bile kovulduğumun g/izi ile
Saklanmanın da meali iken şiirlerim.

Ah, Lavinia bir seni sevdim bir de şiir olmayı
Üstüme geçirdiğim hüzün hırkasının dokusunda saklıydı hayat
Hayatın tekbir getirdiği günlerin akşamlarında
Tensiye ettiğim şu ya da bu.
Ne buhrandım ne buhar ne de büyüsü sevdanın
Bir çiçekten diğerine konmadım
İçimde saklı tek çiçektin sen
Sinemde saklı bir fenerdin adeta
Fedaisi olduğum gönlün en kuytusu
Gamzelerinde açtım soldum
Göğsümü gere gere sevdim ve yazdım, Lavinia.

Kış güneşim
Yaz köşem
Şiir yüzlü sevdam ve sen, Lavinia
Ben olmayı unuttuğum bir şarkıdan da çılgın
Hücrelerim b/ölünen şiirlere nazire ettiğim
İklimin kibar varlığı
Oysaki hoyrattı ömür
Hoyrattı rüzgâr
Kefil olduğum şu sevdayı bile çok gördüler
Aşka âşıktım ve sana ve şiirlere
Gece gözlü bir yalan mıydın yoksa sökün eden?

Göğün buğrası
Kayıp dizelerimin de mimarı
Minyatür bir orman içimde saklı
Balta girmemiş her yeni gün her yeni acı
Aşka nispet yapan zalimi iblisi
Düne gömdüm ve günümü sana ve şiirlere böldüm
Ne hicaptın ne hazan ne karanlık
Aydınlık yüzü aşkın
Nazenin bir kelebek olmanın güzelliği nasıl ki
Firar ettim edeli kozamdan
İlk ve son kozumsa hep aşk hep sen Lavinia…

Gece gözlü sevgilim
Günyüzü görmeye meylettiğim
Nasıl ki nabzını tuttum sevginin ve şiirin
Günbegün daha da büyüyen sevdam ve varlığım
Asla peşini bırakmayacağım senin ve şiirlerin
Bir buse kondurduğum bulutlara serilmenin hikmeti
Gözlerimle değil dudaklarımla öpmeliyim semayı.

Siması tanıdık acıların da bakiyesi
İçin için kaynayan sözcüklerin her hecesi
Sen Lavinia şiire mazhar
Ve şiirler aşkı ihbar
Eden göğün soluk teninde saklı bir resim gibi
İkiletmeden sevdim seveli…