Herşeyi gözünle gördün be gönül.
Yeter artık bana verdiğin çile.
Bir gülzar misali renkli gösterip,
Buket buket her gün derdiğin; Çile.

Başından dinlesen solup gitmezdin.
Saçını başını yolup gitmezdin.
Él idi tekrar él olup gitmezdin.
Başlamazdı baştan girdiğin çile.

Tahir’le Kerem’in çağı mı bu çağ?
Ferhat’ın deldiği dağı mı bu dağ?
Örüldü, izledin ömrüne bir ağ,
Yapıştı yakana erdiğin çile.

Dönersin derdine yanarsın şimdi.
Acımaz sen seni kınarsın şimdi.
Başak mı verecek sanırsın şimdi,
Bir tarla misali sürdüğün çile?

Düşün dur kendine ettiğin şeyi.
Sık boğazındaki her bir ilmeği.
Neleri getirdi, götürdü neyi,
Elinle ağ gibi ördüğün çile?

İflastasın işte bittin her yönden.
Dünün bile başka artık bugünden.
Mesut’um şair mi olurdu senden,
Olmasa yıllardır gördüğün çile?

Mesut ALTUNKAYNAK