9
Yorum
37
Beğeni
4,9
Puan
738
Okunma

Kurusun yaşları gözlerimin, içimin ateşleri
Bir kül yığınına dönsün.
Sep serin pınarlar aksın göğsümden
Çekemiyorum dayanılmaz acıları ...
Yoksa yaşamak haram mı ?
Gülmek yasak bana ...
Ben yaşıyormuyum
Sana doğru koşuyorken
Ama hep aynı yerde sayıyor ayaklarım.
Kulaklarımda en acımasız çığlıklar
Benim usumda yalnızlık, bir de anılar var.
Bilsen ki yokluğun beterin en beteri
Yağmurlarda bekliyorum penceremde.
Gözlerin diye yıldızlarla konuşuyorum
Ama tutamıyorum ellerini, sesini özlüyorum.
Öylesine korkunç yokluğun
Ve öylesine ağlamaklı her baktığım yüz
Dayanılmaz oluyor yaşamak !
Artık ben bir Polyanna’ya bürünüp
Silmek istiyorum usumdan acıları ...
Bir bir toplayıp anıları gömüyorum
Fırat’ın yeşil sularına .
Bir iyice yaktıktan sonra tüm resimleri
Külleri ile uçmak istiyorum gökyüzüne
Sonra sana sesleniyorum... böylece ...
Ve, bir Polyanna oluyorum... yine ...
Sarılıp sarılıpta siyah güllerime
Dağlar ile yarışırken
İçimdeki deli dolu hasretin
Bunca tükenmişlikten sonra
Söylesene ... olabilir mi yim
Ben de POLYANNA ?..
*
Günay Koçak 30.3.2022
5.0
96% (26)
3.0
4% (1)