düşe dalmış göğün yedi renginde
uçurumun dizine vuran çocuk ol...




uslu tenhaların ay düşümü sularında
gün gelir gezinir eller
belki bir kapıdır tuttuğum
belki toprak kokusunda begonya
belki martı sesleridir boşluğa doldurduğum
bozkırın ve türkünün tadında
deli bir ağacım ben
içime işlenmiş uykuların
zümrüt baharı..




zaman
şirin çölün yatağında gizli hat
gölgelerin üzerime giydirdiği
susmalar gelinliği
düğümler çözüldükçe
sarmaşık masallar evrilir geceye
gözlerimde yıldız tozları
dumanlı ateşin sarısı
belki sevda incisi aynalar
kaderi öğüten..





bahar dalıyla kıyıları rendeler yalnızlık
dökülür ufkun atlasından
sütbeyaz kanatlar
bir sarnıç bayramı kopar içimden
kundağında çocukluğumun yelesi
ki,el ele düşlerin vapur ısırığında
aşktan söz edilince
belki ateşten dolunay karanlığın aydınlığı
bu şehrin unutkan bahçeleriyle
saçlarımı tarar rüzgar
günlerim sevinir bazen
bazen sis çanları





kan üşümesi yokluk burkuyor terliklerimi
hayallerin buğday koşusunda ışıklar
derin bir ağ duvarımda
uzarken dallar
kitaplar,odalar
ve bir çocuk yaralanışı
alnımın renginde mor çizgiler



.....