Gelemeyecek kadar dikenler mi sarılı yolların
Yine tutuklu mu ellerin, yine her zaman.
Hasretine, hasretime kucak açmış yorgun ellerin
Görsen göz yaşlarımın ummanlarla yarışını...

Öyleyse dön de bak çaresizliğime bir an için
Biraz da benim yanan yüreğime ağla.
Odalara, hiç bir yere sığmayan şu yokluğun için
Gel ! gel ne olur ve beni hayata bağla.

Sonbahar’a özgü değil artık yaprak dökümü
Her mevsim döker oldu yapraklarını ağaçlar.
Kuşlar terketti yuvalarını dönmeyecek mi ?
Gün doğmayacak artık penceremde
Şarkılarım mateme büründü...
Gidişinin o dayanılmaz acısından.

Yalnızlığım sensizliğim dudaklarımda zehirli bir mey gibi
Neş’em, sevincim bitiverdi , uçuştu küller gibi havada.
Tüm dünyamı bana bayram eden sesinde ...
Kaybolmuş senliliğimi arıyorum sanki gel !
Ve içimde hasretinin besteleri dönüyor şimdi .
Gel ! gel artık, usandım göz yaşımdan !!!


Günay Koçak 24.3.2022