Yollar açılınca gelir diyordum,
Duydum gelmiyormuş, ben yanılmışım.
Elbette kadrimi bilir diyordum,
Kıymet bilmiyormuş, ben yanılmışım.

Bir sahte gülüşe fena kanmışım,
Bir sevda uğruna boşa yanmışım,
Herkes cezasını çeker sanmışım,
Eden, bulmuyormuş; ben yanılmışım.

Kalbimden çıkarıp atmaya kalktım,
Huzurlu olarak yatmaya kalktım,
Çileyi mezatta satmaya kalktım,
Kimse almıyormuş, ben yanılmışım.

Her yokuştan sonra iniş bekledim,
Dermandan kesildim, bazen tekledim,
Dertlerin ardına bir dert ekledim,
Talih gülmüyormuş, ben yanılmışım.

Deli çaylar gibi akmam diyordum,
Kendimi bir daha yakmam diyordum,
Çıkıp da yollara bakmam diyordum,
Seven yılmıyormuş, ben yanılmışım.

Günleri geçirdim ahla, amanla,
Dağlar hatırlanır en çok dumanla,
Renklerin tamamı solar zamanla,
Beyaz solmuyormuş, ben yanılmışım.

Seven sevdiğinden ayrı kalınca,
Kırık umutları yola salınca,
İnsan yeterince darbe alınca,
Duygu kalmıyormuş, ben yanılmışım.

Sabri Koca