Garibi çok üşütür uzun kış geceleri,
Sapasağlam gidenler hasta döner gurbette.
Her zaman soğuk olur dağların yüceleri,
Evlerin ışıkları erken söner gurbette.

Şu yaban ellerinde yıl dönerken asıra,
Kuş tüyünde uyusan, hasretsin hep hasıra,
Yıldızlar kayıp gider rüzgârın ardı sıra,
Taşınması zor olan dertler biner gurbette.

Gurbet derin bir kuyu, asla görünmez dibi,
Düşenler çok olsa da; önce yutar garibi,
Hücreye kapatılmış çaresiz mahkûm gibi,
Çekilir bir köşeye; korkup, siner gurbette.

Yorgun düşerse gözler seçemez uzakları,
Baksan da görmezsin kurulan tuzakları,
Buz gibi hissedersin ufacık sazakları,
Sanma dertler azalır, acı diner gurbette.

Dağ sanıp yaslandığın, dikenli çalı çıkar,
Asılan suratlardan gönül çok çabuk bıkar,
Feryat figan eylesen, birçoğu kulak tıkar,
Darbe üstüne darbe, durmaz iner gurbette.


Sabri Koca