kesin unutmuştur iyice
bu aylak hafızanın işi
dünyanın mercan kaplı ağzı
suyun habeşistan’da akışı hakkında
içi yanarak konuşuyor
metal tadında bilmek
iki bacağa ekle canı
ilk hareketi ver sonra
onca günü sil baştan
geri yürümekle eş kumul
suyun aslı tarif edilen
gelene sessizleşen çukurlar
panikleyince doğuyor insan
sakin kalmalı her toprak
sevgiyi yok eden soğuğuyla
insanlığın sinir uçları
her dokunuşunda
utanmadan söz verdirir
kışı tekrarlayan ayrılık
hiçbir şey düşmediğine göre
aşağıyı bulamamış gök
yükselmiş gölgeye
muğlak bir gerçi noktasında
ne nereye kadardır?
birbirini kaybedenler
hiç karşılaşmamış olmalı
eski deniz
bir cümleye
kalmaz kapanır
yara yerinde iyileşmez
orası gizli bir zanlıdır
sessizce boyun eğene
aynı manzara hep uzak
haziran’a yağmur
isteyeni bir parçası yapar
göğün değildir
kanatları kalbe değen
terennüm

youtu.be/9tJxV_Mg110