Bir pazartesi sabahı
Rutine girmiş bir iç çekme hali ile
Okul yolunu adımlıyorum
Yolda bir yığın insan kalabalığı
Ait olduğum dost familyasına doğru
Kucaklayıcı bir selam ile yaklaşıyorum
Hala ışıl ışıl gözleri her birinin
Uykusu yarım kalmış Ferhan
Bir gün öncesinden
Kıyafetiyle uyumuşçasına hazır Kemalettin
Ben ve diğerleri
Resmi törene katılmamak için
Okulun arka tarafına gizleniyoruz

Sizleri çok özledim
Bulduğum her sokak başında haykırmak istiyorum
Belki aralarında bir duyan olur diye
Her sokakta kaldırım taşlarının
Kadim dostluğuna imrenerek
Bir gün belki yeniden
Buluşuruz ümidiyle yaşıyorum

Filmimizin en güzel sahnesi
Bir Cuma çıkış saati
Öylesine coşkuyla karşılıyoruz resmi töreni
Birazdan evlere dağılacağız
Birazdan ömrümün en güzel anılarını biriktireceğiz

Ve filmimizin dokunaklı final sahnesi
Son Cuma saati
Kum saatinin bitiminde
Gözlerime kaçan toz tanesiyle
Kendimi okulun arka tarafında buluyorum
Avazım çıkana kadar ağlamak istiyorum
Yıllar geçerken hızla
O yılları çok özlüyorum