Bulutlar güneşimi kesti şimdilerde
Gökyüzünü göremezsem aydın olmaz günüm
Kuşun kanadı kalem olmuş ne fayda
Yazamıyor içimdeki sessizliği

Şimdilerde gökyüzü de sahipsiz
Ağlar durur usulca , kimseye belli etmeden
Sahi azizim kim anlar bulutların yaşını
Neden kimse sormaz sebebini
Derdi olana sorulmaz mıydı bu yaşlar nedir diye

Ellerim uzansa gökyüzüne sarardım bulutları
Ağlamaları için değil hissetmeleri için sarardım
Kış soğukluğunda çıkmaya çalışan güneş gibi
Bir o kadar umut dolu bir o kadar faydasız

Bu şehrin bir çaresizliği var miras bıraktığı
Ne gökyüzüne uzanabilir ellerin
ne güneş gülümser ne de ay ışığı aydınlatır
İmkansızlıklar ile dolu bir yeryüzünde
Gökyüzüne olan sevdamız fazla cüretkâr kalır

Yağmur sesi melodisiydi belki de acıların
İnsanları dizginleyen , yürekleri dağlayan
Şimdi susma azizim haykır gökyüzüne
Bu kadar uzak olma bize ve bu kadar ağlatma
Temizlensin gökyüzü tüm yaşlarından .
Şimdi gökyüzü özgür
Ve gökyüzü şimdi daha da güzel