Bir zaman farklıydı dünya ahengi
Gençtim deli aktım şimdi duruldum
Degişti hayatın gözümde rengi
Sevdaya düştüm gönülden yoruldum

Böyleymiş ömrümün en son bölümü
Hoyrat soldurdu bahçemde gülümü
Zalimler kesti gül tutan elimi
Nefes alıpta ölmekten yoruldum

Hayata dair tükendi umutlar
Üstümü kapladı sisli bulutlar
Birer birer söndü pembe hayaller
Yanıp yanıpta sönmekten yoruldum

Boş kaldı hep uzattıgım ellerim
Sırtını döndü canım dediklerim
Takat kalmadı dayanmaz dizlerim
Yürege mezar kazmaktan yoruldum

Yunus misali aşkın sevdasında
Derviş misali gönül dergahında
Bir sandal misali dert deryasında
Küregi boşa çekmekten yoruldum
*
Bir garip dursunum çekerim çile
Verdigim emekler gelmiyor dile
Düşünmeden sonunu bile bile
Taşı kendime atmaktan yoruldum

_= DURSUN DURUKAN =_