Basiret bağlı ise gerçeğe kördür insan
Hakikati işitmek kulağa çile gelir
Gönül gözü açığa her zerrede bir lisan!
Rüzgâr bile hû çeker, çiçekler dile gelir.

Adını yâd ederken "Sarı Çiçek" Yûnus’un
Çiziyordu altını önemli bir hususun
Her lisanı anlamak boyunu aşar us’un
Kalpte îman yok ise, izah engele gelir

Duymam dese de insan, ısrar edip inatta
Konuşur hâl diliyle, ne varsa kâinatta
Zifirin vaazını, tan takip eder, hatta
Sema perdeyi açar, sıra kandile gelir

Felekten gün çalanlar zanneder ki kâr eder
Bilmez ki mizânı zor, müstehakı nâr eder
Nankör insanı gören bülbül dahi zâr eder
Musibetinden kaçar, gülzâra güle gelir

Vuslat arayanların ortak olsa da âhı,
Yâr deyip yananların farklıdır güzergâhı
Yusuflar kavuşurken bir nevbahar sabahı
Ferhatlar dağa gider, Mecnunlar çöle gelir

Hakk bîçareye çare sunarken Kitabında
Gizlemiş hikmetini "Sorulmaz Sır" babında
Od’u ilâhi olan bir aşkın girdabında
Nasipdar yanar... pişer; olmaya küle gelir

Hayy’ların hâr buhârı yükselirken semâya
Zordur îmânı tarif îma ile âmâya
İlm-i Ledün’ü bulup, verseler ulemâya
Hidayet olmayınca, çare müşküle gelir

El Emin omuzunda Hirâ’dan inen kantar
-Tutan el insafınsa-, yanılmaz, doğru tartar
Hakikat konuştukça zâkirin hârı artar
Gönül arkından taşan gözünde sele gelir

Her muteber lisanın yolu sevgiden geçer
Murâdı Mâbud olan kelamı has’tan seçer
Sonsuz gelen yazları takvim su gibi içer...
Hazlar savar sırayı; son söz ecele gelir!

Varsın sinden bîhaber dîni alsın alaya
İlah yapsın hevayı, kıyam etsin belaya
Ömür denilen ne ki; uğrayıp musallaya
Yol Sırat’a varmadan, tanınmaz hâle gelir

Mecit Aktürk

ŞİİRLERİME ELEŞTİRİ HARİCİNDE YORUM YAPILMAMASINI RİCA EDİYORUM