Bir düşün sevgili, bir düşün
Orta yolu tutturamadığım kadar bir düş’ ün
İzafi yansımasıdır uçuşan bunca kelebek
Bozguna uğradığım asla değil bir martaval.

Kök hücresinden şiirin:
Derlediğim hayatlar saklı küfemde
Beti benzi atmış tüm düşlerin
Sayıyorum birden ileri
Bazen dönüyorum başa
Başa tutturulmuş bir not gibi
Yaslandığım dağın güncesi.

Önceme muhalif
Asılı kaldığım kaderin çıkmaz da sesi
Seslendiğimse muadili öncemin
Bir çocuk bir ergen
Sevdiğimden fazlası
Arşınladığım yolun geri dönüşü.

Sağırdım zamanın birinde
Ağırdan aldığım hayat çınlarken kulağımın dibinde
Savsakladığım mutluluk
Beyaz atlı prensi bekleyen olmadım ben
Çünkü hayatın prensi de prensesi de bendim ezelden:
Beklediğim kendim
Uçuşan perdelerin arkasına gizlendiğim
Gizimde saklıydı elem
Sonrama ömür biçtim
Dikiş tutturamadığım hayatın nüvesi bildim sevgiyi.

Dualarım aralıksız
Bazen çığlıklar attığım pervasız
Pervazı mı gönlün?
Hep sevdim hep sevdim
İri buğday taneleri gibiydim:
Dolgun sezilerim ve başım dik
Mizacımda sırnaşık hükümler
Emir eri idim evrenin
Emrettiğim elbet beynim ve kendim.

Dişimi kamaştıran bir acı
Gözümü kırpıştırdığım ihtişamı
Gök kubbenin.
Elimden tutan kaderim ve annem
Elemine edemediğim kadar sarsıcı bir sır
Serlerimi dertop eden kimsesizliğin imgesi
Bir buluta öykündüm hep
Bir de umuda
Ufukta saklıydım içimde kalan nice ukde nasıl da densiz.

Rabbime sadık ve sevdalı
Sevecen yüreğimle terk edemediğim bir beden
Aşkın uyruğu hüzün
Hüznün yansıması şiir
Şiirin sızlandığı asla değil gönül yarası
Yarıladığım ömür ne ki büyümediğim aşikâr
Gözümde büyüttüğüm insanlar kadar
Sevemedim en çok kendimi
Kıyısından köşesinden nasiplendiğim fıtrat
Seferisi duyguların
Firarisi şiirlerin
Fedaisi de aşkın
Nemalandığım gün ve gece
Nasipse en çok seveceğim yine ben kendimi.

Israrla arakladığım sözcükler iç cebimden
Kat izimle yaşadım ve sevdim ben
Yürekten dökülense mürekkep
İzini sürdüğüm bir evren bir de meleklerimle sırdaş
Aşka dönük yüzüm
Rabbimle hasbıhal ettiğim aralıksız
Beni bana sevdiren sadece iman gücü
İdraki zor olsa da gülümsemenin hörgücü.

Dikenlerim ve ben: açamadığım bahçeler
İçimde şakıyan bülbül
Rozeti ruhun bandığım sevgi ve umut
Kambersiz iken acılarım
Katladığım hayatın satır aralarında yaşarım ben.

İzafi değildir sözcükler
İnancın günbegün büyüdüğü
Asla isyan etmediğim
Sabrı katık eylediğim
Aydınlık yüzü göğün
Bakıp da evrene gördüğüm en sevecen mizaç
İçimde yankılanan o dev sarkaç
Meğerse benmişim bana uzak
Benmişim yine bana tuzak.

Ne bencil ne tek tüfek
Aşkla erdiğim bir makam
Mealim bazen; yağan sağanağın
Kördüğüm ettiği içimdeki döngü
Akan yaşlarımın tesellisi
Tecelli eden her yeni günün ve her umudun
Israrlı sesi kaybetmeden kendimi
Kaybolmaksa mükerrer
Tevekkül yüklü kıblem ve mührümü bastığım
Bitimsiz aşkın sırrına vakıf olduğum kadar
Sonunda kavuştum Rabbime ve kendime.