Bir adım ötemde uçurumlar vardı
Bir adım yalnızlığım ve sen.

Akşamların giyinmeseydi gözlerim
Bu denli çirkin bakmazdı yüzüme
Bu kırık ve tozlu aynalar ...

Bir çöl yalnızlığı büyür korkularımın içinde
Sana susamışlığım
Sana bürünür tüm hücrelerim.

Bir kabus içinde her tarafım
Kabuslar korku dolu kahkahalarını
Savurur savurur karanlıklarıma .

Gözlerini severdim yıldızlar gibi
Bulutları kucaklardım
Gözlerime yüklerdim yokluğunu
İçimde bir şehir yıkılır, ağlardım.

Bir yudumluk aşktı beklediğim
Bir adım ötemde uçurumlar vardı
Sen vardın erişemediğim gözlerine ...
Ama ; gözlerin bende, gözlerin aşktı senin.

Bir geceydim şimdi, duvarları yıkılmış
Bir ses işitirim yaşantımdan öte gecelerde.
Işık hızıyla geliyordu acılar kirpiklerime
Çarmıha geriliyor tüm uzuvlarım... ah !
İsa yalnızlığına bürünüyor artık zamanlarım .
*

Günay Koçak 10.2.2022