0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
404
Okunma
Elinde bir süpürgeli cadının zamanındayım sanki,
Süpürgenin içindense boşalan toz yumakları
Yumakların içindeyse sözler uçuyor
Kuşlar gibi göç ediyorlar ,
O tozların en derinliklerinde sözlerin arasındaki noktaya doğru son sürat uçarak ,
Artık insanlarsa o boşlukta sözleri süpürür oldu ,
Sözlerse taşınmaz olan alışveriş torbaları gibi,
Gitgide yükün altında ezilircesine
Sokağa dökülmüş medeni bir yaprak gibi şaşkın,
Acı çekmeyi öğrendiğim zaman
İsmimi de öğrendim,
Sonra ayağımda kabaktan bir prangayla yürüyerek,
O mısraların sonunda acı çekmemeyi öğrendim.
5.0
100% (1)
