0
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
580
Okunma
Tutsak yaşar ölümden habersiz
Tenimde dolaşan uykusuz hayatın
Hangi kapıyı çalsa yalnızlığın
Arkasında ölümün hınzır uğultusu
Yoksul bir göçmenim ben
Elimde gramofonum
Tutsak olarak yaşarım gönülde
Yalnızlığım sırdaşım olur
Eski zamanlar çalar kulağımda
Sokak sokak Fısıltıyla yaklaşır rüzgar
Durup durup bakarım
Neyin nesidir? kimin sesidir?
Kim bilir yıllar ne götürdü
Hasretinden eskittiğim pabucunun
Ufalanırken yıllar ellerimde
Issız gözlerinden habersiz
Ne vakit yaşamak
Gönlümde bir yer açsa
Yoksulluğum fırtınam olurda
İçim açılır oluyor gizli denizlere
Ben tutsak bir yoksulum
Öyle derinden acıtır ki
Gözlerim gözlerinden korkar
Sızar ıssızlığın sokaklarından.
5.0
100% (4)
