Kişi ehli kâmil, değilse elit,
Yasayla güvenlik ne işe yarar?
Ne anahtar tanır kasa ne kilit,
Kim bize acaba tuzağı kurar?

Arif için bir gül yeter kokmaya,
Cahil olanı da gelir yıkmaya,
Değmez almayana akıl sokmaya
Gafil iyiliği kötüye yorar.

Milletin sırtına yüklenmiş semer,
Belinde deliği kalmamış kemer,
Sülüğün gözü yok, yapışmış emer,
Doymak nedir bilmez, hâlâ kan arar.

Devlet milletine düşmanmış gibi,
Milli duygumuzun kazınır cipi,
Temelden oyulur düzenin dibi,
Bunu yapan bizi yürekten tarar.

Üstümüze düşen öyle bir yüktür,
Bizi yok edecek kadar büyüktür,
Önümüz obruktan beter oyuktur,
Düşmeden görüp de almalı karar.

Bakın düştüğümüz vahim duruma,
İçimizden düştük bu uçuruma,
Sakın demeyin ki gitmez zoruma,
Yarın torunun da hesabı sorar.

Kökten yara alan her ağaç kurur,
Kök sağlamsa buda, yerinde durur,
Yeniden göverir kendini korur,
Yine tohum verir her yanı sarar.