Adın dilimde, seni anlatıyorum geceye.
Terk edip giderken hiç mi düşünmedin beni?
Nasıl yaşar bensiz demedin mi?
Bensiz nefes alamaz,
Şimdi çıkıp gidersem,
Yaşar mı, ölür mü diye hiç mi düşünmedin?

Sığındığım tek liman,
Tutunduğum tek dalım sendin.
Yaşama sevincim,
Gülen yüzüm,
Mutluluğum, her şeyim sendin.

Kırık dökük kalbimden,
Umutsuz yarınlardan,
Anlamsız bakışlardan başka neyim kaldı ki benim?

Ezip gittiğin bu kalbi taş mı sandın?
Gözümden akanı sadece bir damla yaş mı sandın?
Ne o kalbin içinde olan seni gördün,
Ne de gözyaşlarımın çaresizliğe döküldüğünü anladın.

Duyguları sıradan olan biri mi sandın beni?
Gider gitmez yerine birini koyacak onursuz mu yoksa?
Kırıp döktüğün, hiçe saydığın gururunu unutacak gamsız mı sandın beni?

Elimde değil, özlüyorum,
Kahretsin seviyorum.
Pişman değilim, yine olsan yine severim.
Sadece kırgınım, öfkemi kontrol edemiyorum.
Bende kalmasın hatırların,
Gecenin kör karanlığında,
Hem kendimi hem de hatıralarını yakıyorum.
Sana olan hislerimi,
Duygularımı,
Düşüncelerimi,
Özlemlerimi yargılıyorum.

Biraz sonra gereğinden fazla düşünüldü diyerek bu aşkın nihai kararını vereceğim.
Resimlerde kalan yüzüne son kez bakıyorum,
Gülüşlerini aklımdan,
Sevgini kalbimden söküp atacağım.

Yaşama heveslerimi,
Umutlu yarınlarımı,
Seni bekleyişlerimi,
Sana olan sevgimi,
Gecenin karanlığında, yıldızları ve ayı şahit tutarak idam ediyorum.

Sevginin bitiş sebebi sensin,
Bu aşkın katili sensin.
Başımız sağ olsun sevdiğim,
Sen acımasızca öldürmüştün beni,
Ben ağlaya ağlaya öldürüyorum içimdeki bizi.