Altı beton,arkası taş,daha arkada görkemli bir yapı.
Büktü boynunu ölümlü.
Acaba benimmi bütün bunlar diye.
Belki bir rüya,belkide gerçek.
Bir kamera yaklaştı,
Sardı göz merceğine,betonu,taşı ve görkemli binayı.
Yumdu gözlerini ölümlü.
Kalktı yatağından rüyadan kalkar gibi.
Çıktı dışarı baktı karşıya,
Görkemli bir bina durur yanıbaşında.
Dedi rüyamı gerçekmi,
Dokundu taş duvarlara,
Dedi gerçek vallahi,
Bakındı etrafa kendisinden başka,
Acaba başka bir ölümlü daha varmı diye,
Yoktu kimseler bina ve kendisinden başka,
Dedi bu benim olmalıda acaba hangi zamanda.
Zamanı ölçtü yıldızlar vasıtasıyla,
Çokmu çok uzakta,
Hiç uğramadığı bir yerde,
Bir mimar gördü,çizermi çizer,
Yaklaştı mimara,baktı çizime,
Bir taş,yanda çiçekler,arkada görkemli bir bina.
Ded,i mimar çizen ben,zamansa sonsuza giden sadece bir ışın.
Demekki yolcuda ben.
O halde kimin bu görkemli bina?
Zaman ötesinden gelip çizimi hazırlayanın dedi mimar.