ROTASIZ GEMİLER

Kara bulutlar çökmüş deniz üstüne
Karanlığa dönüşmüş gündüz
Göz gözü görmez olmuş.
Rotasında yüzerken gemiler
Körebe oyununda bulmuş kendini
Serseri mayınlar gibi deniz ortasında
Yalnız, yapayalnız kalmışlar.
Frekanslar karışmış,
Hepsi farklı dilden konuşur olmuş

Başıboş duygular düşünceler
Kaptanlar diken üstünde, tedirgin
Tayfalar yorgun umutsuz…
Kara bulutlar arasında kayıp dünyalar
Umutsuzluk girdabında
Suya düşmüş hülyalar

Telsizlerden farklı sesler duyuluyor
Anlamıyor kimseler kimseleri
Şaşkın, yorgun ve ürkek bakışlar…
Çaresiz mıhlanıyor deniz ortasında gemiler,
Kaptanlar çaresiz, bitap

Gemiyi yüzdürmeye korkuyor kaptanlar.
Deniz ortasında kalıyor bütün umutlar
Son model teknoloji hiçbir işe yaramıyor
Gerçekler karşısında…

Bir tayfa flama direğine tırmanıyor
Uzaklara gönderiyor bakışlarını
Kara bulutlar ardında bir kızıllık görüyor
Haykırıyor deryaya:
Uzakta bir umut göründü!
Hayır mı, şer mi bilinmiyor…

Vira bismillah diyor kaptan,
Allah vekil, rotayı belirliyor
Korku, heyecan, endişe, umut…
Yollanıyorlar bilinmez bir hal ile
Kara kara bulutlar yarılıyor birer birer
Bağırışlar, çığlıklar arasında yüzerken gemi
Telsiz tellerinin yürekleri kopuyor
Kaptan Allah’a emanet olun diyor…

Gidiyorlar kör göz, sağır kulak
Bir umut kızıllıklar ülkesine
El ele tutuşup gönülden birleşiyorlar
Hep birlikte aynı duayı okuyor tayfalar
Kaptan yüklüyor duaların sırtına gemiyi
Tek bir ses, “vira bismillah!” diyorlar.

Karanlıklar kızıllığa terk ediyor yerini
Mavi gökyüzünün silüteti yansıyor denize
Huzur ve sevince dönüyor bütün gönüller
Umutlar yeşeriyor
Mutluluk şarkları yayılıyor etrafa
Şükür duaları yankılanıyor semada
El ele, gönül gönüle kaptan ve tayfalar
Yeniden hayat buluyor hülyalar…

11.12.2015