KOŞUYORUM AĞIR AKSAK BİLMEDEN

Gönül bağımda çiçekler açar her bahar her mevsimde
Yaz kış demeden fışkırır derinlerden
Koşar durur deli rüzgâr,
Koşar dururum bilmeden neden niye…
Yanaklarımı okşar yumuşak serin elleriyle
Bazen sıcak kucağında avutur beni
Alıp götürür yepyeni hülyalara
Ben koşar dururum ardından
Ağır aksan rüyalarımda…

Nedendir koşarım yıllardır
Yürüyor zannettiğim çömez günlerimde
Adımlarım yarışırken benimle
Bacaklarım dolanır birbirine
Nefes nefese kan ter içinde kalırım
Sakin sakin yürüdüğümü zannederken
Meğer farkında bile olmadan
Koşuyormuşum…

Neden niçin
Bilmiyorum…
Sükûnet içinde yürüdüğüm yollarda
İçimdeki fırtına yerimde komuyor beni
Ardımda bırakıp herkesi, her nesneyi
Yürümüyormuşum meğer
Koşuyormuşum…

Sonra kızıyorum kendi kendime
Konuşuyorum ulu orta,
Her yerde
Neden diye…

Meçhule giden ömrümün failini arıyor gibi
Yolları adımlıyorum karış karış…
Aşmalıyım bütün engelleri yola koyulup
Yürüyorum ağır ağır kendimce
Ama ben bilmeden farkında olmadan…
Koşuyormuşum…

Yüreğimin derinliklerinden gelen bir ses
Beni bu yollarda koşturan
Yavaş yürümelisin diyen aklımla
Bu uçsuz bucaksız yollarda
Yıllardır koşturan gönlüme
Söz dinletemiyorum.
Koşuyorum…

Sessiz sakin yürüdüğümü zannettiğim
Bu şehrin sahilinde
Yürümüyormuşum meğer
Koşuştururken tozlu yollarda
Birer birer ardımda kalıyor kişiler, nesneler

Yürüdüğümü zannederken
Sahte kaldırımlarda ben,
Ağır aksak bu şehrin sahilinde
Bilmeden neden niye
Uzayıp giden bir meçhule
Koşuyormuşum…

27.10.2015