Kuşkucu insan duruşumun denge sunan görünümü
ve zaman kalbi derininde ölü zaman
sıcak evrenin sabit haline nazaran
daima yaşam arar görünür de,

çiçekli bahçeye benzer insan
bir an devrilip bir an yükseliyorsan
kaderin çizgisine adım atmaktan yorulduysan
nefes alımcı hissi diri tut
yanılsamalardan uzak gerçeğin kapısı kilitli
ve sen bir anahtarsan
anahtarlığını düşünde taşı

bir hayalin çocukları olarak bizler
tüm geceler ve tüm gündüzler
aynı ışımanın altında
göbeği delik ve gözleri açık
saçları daima taralı
ten duvarları daima açık saçık
kıvrılıp düşeriz bir sonraki bahara
söylediklerimiz düşündüklerimizle bulaşık
yeşeren nağmelere olta atan balıkçılarız

karamsar İç’in simsar içimi
yansıma karakter ve ruh geçimi
anlak sofraları, hayal biçimi
ve bilinmez ve duyulmaz ve görülmez
katre tin’in içinden kader seçimi
yaşam istenildiğince sürülmez

kuşkucu insan bir yaşta iken anla hayatı
ve kaderi sarmala
doğanın dengesi derinde bir haz
tat tadabildiğince
zamanın çok az
giden gider; köylüler
sürülmekte tarlalar
filizler bir gün kurur
dökülürler damlalar
ıslatırlar toprağı
ağaçlar yükselirler
insanlar etrafında
güne sürüklenirler

şatolar soylu yüzün içinde bir gök delen
insanın umutları gözlerinde yakaran,
uzanan iklimlerin arasında yer bulan
yaşam aslında boylu
boyunca damgalanan
bir nefesin nefese değdiği an renk alan
bebekten bebekliğe giden bir bulmacadır
çözüldükçe açılan hedef bulan karmadır
desen çizen kahraman, dudaklara armadır
insan çift ruha giden, ilk’çi bir uyarmadır

kuşkucu insan duruşumun denge sunan görünümü
içimde milyon yıllık insan yaşamaktadır...

söyledim,söyledim, söyledim.
filozofun kulağına fısıldadım gerçeği
bilinmiyor insanların "hiç" ölmeyeceği

sarraf dudaklar konuş
sarraf dudaklar konuş
anlat bana bilmeyi, duymayı, ögretmeyi
içimde evvellerden ruhlar yaşayacaklar
içimde evvelerden ruhlar yaşayacaklar

ve iklimimin doğrusu yansıdı;

bir hayailn çocuğu olarak bizler
sadece düş’tük.


Mehmet Nusret Poyraz