beyaz ve kızılın renginde
dalların rüzgâr kokan hışırtısı
iki gözümün ağrısına biçimler çizerken
kokladığım çiçeklerden
çöl’e tüy kaçar

yol bu
yokuşlara pencere sürer
sarar kenti dağ
karanlığı fener





parmağımın ucunda ağaç tepeleri
uğultuların geceye ak doğumu
ve utangaç bir çoban sesi bahçesinde sabrın
daracık yolların boy veren kıvrımlarında saksı
ay uysallığında
yasladım gövdemi camlara
nabzıma dolaşan toprağın mayasında soluyorum ellerimi

gözleri açık giden kuyuların odalarında
sokaklar..



gurbete ç/ekiliyorum
bir imgeye düş vurur
bir çanağa su verir gibi
soluğumda yaşam
gümüş yelkenlere binip
gecede yıldızları sayıyorum
ah benim esinli uykumun cenk türküsü
ırmaklar uzat yorgun damarlarıma
bahçede giz
gökyüzü söylencesi
kuşlarla sesimi bağırır
yeryüzüne

yol bu
yokuşlara pencere sürer
sarar kenti dağ
karanlığı fener


....