Birkaç kendini bilmez aşksız
Kesmişler akşamın gırtlağını
Çeliği kör bir usturayla
Yıldızları al aşağı etmişler
Acımamışlar aya yarin yanağında
Oysa kan tutar gökyüzünü
Yıldızları ve ayı
Aldatmasın sizi hiçbir vakit
Ufkun ruhları tutuşturan o muhteşem kızıllığı

İki çift bal göze meftun
Üç beş serseri
Soluyup soldurmak için kan güllerini
İncitmişler dalında cümle çiçekleri
Toprağı deşmişler tütün sarısı elleriyle
Suyu pınarında bulandırmışlar
Ve kirletmişler mavi atlası
Anason köpüren nefesleriyle

Şirin edalara matuf bir dünya avare
Buse alabilmek için kuğu gerdanlarında
Kıyama kalkmışlar kıymışlar şiirlere
Hiç hesapta yokken
Şarkıları telef etmişler
Nağmeleri ezmişler sazlarında
Kopmuşlar meydanlarda kızıl kıyamet
Marşlar savurmuşlar her köşe başında
Sıcacık sloganlar kazımışlar kapı duvara

Burunlarının ucunu görememeleri bu sayısız divanelerin
Ucuna kadar sevmelerinden kirpiklerinin
İtilip kakılınca yok yere sahte yüreklerde
Cinnetin adı olmuşlar manşetlerde
Ciğer gibi yanıp sönmeleri
Kaderlerini kederle izlemelerinden
Sancıyı dişleriyle ezip kahkahalarıyla gizlemelerinden
İlla Mecnunca sevmelerinden
Kerem olup diyar diyar gezmelerinden
Ateşi kavursa da dünyayı bunca kimsesizin
Baharı buza kesilir her daim nasipsiz süvarilerin…