Saat gecenin üçü,
Tane tane düşerken karlar saçlarıma,
Aynalara yansıyan yalnızlığımı izliyorum.
Böyle mi bitecekti büyük aşkımız,
Öylesine, durup dururken mi bitecekti?

Ellerimde atmaya kıyamadığım hatıraların,
Aklımda söküp atamadığım anıların,
Aynalara yansıyan gözlerimde görüyorum seni...
Ben diyorum seni diyorum,
Gerisi gelmiyor...

Öfkeli değilim, nefret etmiyorum,
İlk defa yüreğimde olduğun yerden kırgınım sevdiğim.
Gidişini, bitti deyişini,
Seni çok seven beni görmezden gelişini,
Ne yapsam unutamıyorum...

Ne seni ne de gidişini söküp atamıyorum,
İçime sindirmeye çalışıyorum,
Sensizliğe alışmaya çalışıyorum.
Ne yapsam olmuyor,
Ne gidişine ne de sensizliğe alışamıyorum.

Olmuyor, olmayacak biliyorum.
Bir ömür sensizliğin boşluğunda sallanacağım,
Her gece aynalara yansıyan yalnızlığıma,
Alışmaya çalıştığım sensizliğe ağlayacağım.

Elimde kokunun sindiği fular,
Kokladıkça seni çekiyorum içime,
Ciğerlerime kadar sen doluyorsun.
Ellerinle avuçlarıma bıraktığın sigara,
Dokundukça sen doluyorsun tenime.

Gece gittikçe soğuyor,
Gözyaşlarım yanaklarımda,
Hatıraların ellerimde donuyor.
Sensizlik çöktükçe üzerime,
Yüreğimdeki yangın yeniden alevleniyor.
Ne yağan karlar, ne de dondurucu soğuk söndürmeye yetmiyor.

Ellerimi hissetmiyorum,
Tıpkı seni kaybettiğim gibi hislerimi de kaybettim.
Yüreğim yanıyor, tenim ise donuyor.
Vücut ısım gittikçe düşüyor,
Birazdan hipotermiye gireceğim biliyorum.
Sonra acılarımı hissetmeyeceğim,
Kırgınlığımı unutacağım.
Tıpkı gidişini ve yalnızlığımı izlediğim gibi,
Aynalara yansıyan yüzümde,
Ölüşümü izleyeceğim.
Hoşça kal sevdiğim,
Seni seven ben ölüyorum.