her şey, herkes ve zaman,
biraz fazla sanki,
dağ gibi büyüyor, niye niye ?
sorular sorulara, cevaplar cevaplara dönüyor,

ve düşüyor, kelime dudaklarımdan,
bir yangı’nın içindeyim,
elimi dudaklarıma, al’ına atıyorum,
dişlerim ellerimde,

gözlerim yerinden çıkacak,
öyle şaşkın, öyle alık, bakıyorum,
kelime diş, diş kelime oluyor,
içim içime sığmıyor,

olsa olsa karabasan, diyorum,
sonra sesime, el oluyorum,
el ele, şaşkınlık içinde kalıyorum,
bir suskunun elini tutuyorum,

yoksa susku mu elimden tutuyor,
öyle sabahı karşılıyorum,
kimileri yalnızca, yalnızlığı karındaş yapmış diyor,
kimileri de içine kapanmış bir yalnız diyor,

oysaki,
ben beni taşıyamayacak kadar yorgunum,
her şeyi azalttım, az az azalttım,
belki de sadece , yalın, duru bir sabah gibi,
az az azaldım, kış gibi…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz