VUSLATTIR ÖLÜM

Özgürlüktür ölüm,
Ben sandığım beni benden kurtaran…

Görmediğim, bilmediğim bir âlemden,
Ete kemiğe bürünüp göründüm.
Sanki ben miydim görünen?
Ete kemiğe bürünen ben miydim?

Kim neden gönderdi
Neden bir görüntüye hapsetti
Mahkûm etti neden beni?
Bilemiyorum…

Ne kendi irademle geldim dünyaya
Ne de kendi isteğimle büründüm bu surete
Bir bilenin elinde girdim bu hale,
Öğrendim, bildim artık
Hiçbir şey benden değil…

Ne ben benmişim meğer
Ne de bendeymiş hüner.
Bir bilen, yapan eden
Beni bu hale getiren…

Bir ömür özgürlük havası çalıp,
Adamlık taslayıp durmuşum.
Ben de varım,
Ben de yaptım, yaparım
Havaları tutturmuşum.
Ve anladım ki şimdi hepsi yalan,
Benim bende yaptığım bir talanmış…

Ve ben bana mahkûm,
Ben, hayata mahkûm bir ölüymüşüm.
Meğer özgürlükmüş ölüm,
Beni benden kurtaran…

Meğer özgürlük,
Beni ben yapan sevgiliye ulaşmak,
Vuslata kavuşmakmış ölüm.

21.05.2015