BAHAR VE KENT

Beton yığınları arasından uzatmış başını bahar
Yemyeşil rayihalar sarıyor etrafı
Tatlı bir ziya dokunuyor tenime
Toprak kokusunu kucaklamış rüzgâr
Sanki mutluluk şarkısı söyleyen tellal…

Ötelerde bir huzur, tatlı bir canlılık görünür
Sesler duyulur, karmaşık insan sesleri
Beton yığınları arasından uzaklarda
Mahzun bir yeşillik görünür.
Öbekler oluşturmuş üzerinde insanlar,
Etrafında çocuklar, minik kuşlar koşturur…

Toprak, kokularını savururken etrafa
Çiçekler uzatır tek tük başlarını
Ürkek ve çekingen halleriyle
İnsanlar sevincini paylaşır…

Düşe kalka oynar çocuklar yuvarlanır,
Kucaklaşır çiçek kardeşleriyle.
Bir yeşil şilte üzerine oturmuş,
İmrenirler çocukların masum sevincine
İç geçirerek seyrederken insanlar,
Hayaller ülkesinde yorgun dolaşır.
Hasret giderirler uzaktan…
Bir avuç çimen tadında huzur ararlar.

Şimdi beton yığınları arasına mahkûm,
Hüzünle uzaktan seyrederiz özgür baharı.
Toprak kokuları, çimen boyası,
Ötelerden selam gönderir bize.
Azgın canavar edasında insafsızca
Köklerini yolduğumuz bahar güllerinin torunları,
Sitemli bakışlarla el sallar hepimize.

Biz şimdi kendi hücremizde kendi kendimize
Ağlarız çaresiz, yanarız pişmanlık halimizle
El sallarız uzaktan çaresiz,
Mahcup, çekingen ve hain halimizle…

26.05.2015