Yokluğun sarıyor geceyi
Sensiz simsiyah dünyam.

Aşk rengi bir hüzün sarıyor içimi
Baktığım her yerde gözlerin var.
Adını koyamıyorum bu yüreğimdeki ateşin !
Ellerimde tüten dumanlar ...
Gözlerime dökülen bu küller ne ?
İstemeden yürüyor ayaklarım
Karlı kış akşamlarının çıkılmaz köşelerine
Üşüyorum yokluğuna ; gel sar yalnızlığımı
Sil gözlerimden akan sensizlik yaşlarını.

Cehennemler kaynıyor bendeki adsız adreslerde
Gözlerimde bir şokun korkulu bakışı.
Ruhumda zından bir tünel çıkmazı
Hangi uzağa baksam; Güneş’in doğuşu hayalimde
Şiirler sana doğru akan, Fırat’ım dır benim...
Hadi gel ; Fırat ve Dicle arası masallar söyle.

Karlar yağıyor, şu sensiz senle yanan gönlüme
Bir hüzün ; hazanı devirirken mevsimlerime.
Dünya denen bilinmez diyarın . ben çekerim ah’ını
Sen ey bana zındanları layık gören bilinmez !
Sabahımda sıcak bir Güneş doğumu, bağışla beni ...
Yeniden at zından kuyulara, beni hapset
Duygularımı zaptet ...
Yüreğime büyüyen aşkıma dokunamayan hasret.

Ve taş duvarlarına esir yüreğim,yüreğimi azat et
Sen ey acıları bana ödül diye sunan Varlığım !
Gönlümdeki aşkına ; her ödülün başım üstüne
Öyleyse ; bu yetimin için kabul et el açışlarımı
Öksüz ellerimi doldur doldur rahmet deryandan...
Seccademe kapanan yaşlarımı gel, sil artık.


Günay Koçak 11.1.2022