Közümde aşk.
Özümde hazan.
Sözümde sevgi ve güven.
Ve saymaya başlıyorum soldan sağa.
İçimde devasa bir ayraç ve matemin
Saçlarını tarıyorum.
Kaygan bir yol buz tutan
Sevecen bir gökyüzü rahmet sunan
Aşkın hikmetinde ve hürmetinde
Hörgücü ise mevsimin…

Şehla gözlü rüzgârın üflediği serin hava
Bense yazın minvalindeyim:
‘’Yaz’’ denen illet öncemi esir alan
Elbet mevsimin ağırlığı çöküyor üstüme
Ve ‘’yaz’’ diyen bir hikmet
Teveccüh eden
İsmimle barışık yıldızım
Yıldız isminden haz etmediğim
Varsa yoksa ailemin gülüyüm
Solsam başka dert
Açsam içimde uçuşan polenler
Yüreğim nemli
Gözlerim ışıl ışıl
Derdin biri bin para
Ne zaman dokundum ki ben o sıcak akıma?

Ardışık sayılar saklı mevsimde
Arpacı kumrusu gibi düşündüğüm günler geride
Önüme b/aktığım
Aşkla savaştığım
Şiarımsa umut
Bazen bozguna uğradığım
Bazen toz duman ettiğim
Yerlisiyim duyguların
Ve yabancısı günün
Elbet sürdürdüğüm bu yolculuktan varacağım düze
Sürmenaj olmuş zihnim ne ki
Dünün efkârından arındığım
Günde sabitlenip
Yarınlara uzandığım.

Şecerem yaslı.
Varlığım az yaşlı
Yaşım dökülen
Yasım s/üzülen
Renklerin her biri ayrı özlem
İlla ki maviyim ben
Bazen pembe beyaz
Şakıyan iç sesim ne ki söylemediklerimin yanında?
Yürü ya kulum, dedi madem Mevla
Aşkın akımına kapılıp da yağmam mı ben?
İman gücümde saklı umut
Tekeri kırık olsa ne ki dünyanın?

İçimde batmayan güneş
Ne serkeş sezilerim ne boşluğa düştüğüm
Devasa bir rahmet yüreğimi pazarladığım
Ve işte gecenin bitiminde
Sağdıcım iken kalem
Solumla yatıp kalktığım nasıl da elzem
Bir martavalsa okuduğu iblisin
Meleklerin arasında huzurluyum ben
Dilimde sureler Felak ve Nas
Şüphem yok günümden
Sancılı olsa da mevsim
Üzerine serildiğim rahlem
Aşkla yaşar yaşatırım hayatı ve hayallerimi ben…