nedir kendinle
savaşın.
kimden neyden
nerden nereye bilinmeyen.
bir istasyon, bir tren
bin yağmur bu sevdaya
çiseleyen..
ve içe sızan,
sessizce ağlayış..

istemeden bıraktığın
anlamsız bakış...
veda sözcüklerine inat
binbir susuş..
bir daha ne olacağını
bilmeyen
yaralı,sarılı, kırılmış bir haykırış..

gidiyorsun işte
bu sevdalara son bakış.
sonsuz mu sonsuz istediğin bu kaçış...

korku var yüreğinde
konuşamadığın şeyler var benimle.
içini dökemeyişin gibi
yıpranmışlıkların var şiirlerindeki
mısralar gibi..

maviye hasretin
ona kavuşamamanın
hicranı var kalbinde..

yakubun şehrindensin
gelen.
unutma! yusufu sultan eden,
hüzünlenen.
mevladır unutma seni kurtaran
ve gülümseten...

ne yaşadıysan karanlık
yıkılan duvarlar arasında.
kalkmayı bileceksin
düştüğün gibi toparlanmayıda...

vazgeçme sakın! umut et,
yarınlara koş kol kola
kendinle.
sen yine şiirler yaz okuyalım
birlikte....

MERYEM KARAPINAR