Ervah-ı ezelden gelmişiz ruh ve nefs ile.
Secde etmiş bize melekler bile.
İçimize dönebilsek gör hele.
İnsanız ama insan olabildik mi?

Gaflet perdeleri ufukta belirirken
Toprağa kırma tohum ekerken.
Hamurunda bencillik mayası varken.
Çürümüş özünü görebildik mi?

Bezm-i elestte andımıza bağlı kalıp
Bir olan Allahın nurunda birlik olup da
Yetmiş üç fırkadan ibret alıp da.
Yek vücut olup bir çatıda toplana bildik mi?...

Gönüller muhtaçtır tövbeyle yıkanmaya
İmanı özümseyip kalbe ilaç bulmaya.
Sevgi merhemiyle yaraları sarmaya.
Bir kapı bulup çalabildik mi?..

Dünya nimetini yanlış tanırken.
Yaşamayı tek gaye amaç sanırken.
Dünyanın türlü türlü dekorunu süsleyip oyalanırken.
Dünyaya neden geldiğimizin sırrına vakıf olabildik mi?..

Cehalet bir virüs kanser türü.
Kültürü yok etme çabası budur küfrü..
Cahilin elindeki siyah mührü.
İlim silahıyla düşünüp alabildik mi?

Kimimiz yürüdük şer izlerinden.
Kulaklar sağır oldu gönüllerde mi sağırdı derinden..
Korkunç bir öfke karanlık dehlizlerden.
Sükuta vakıf olup dinleye bildik mi?..

Kibir boynumuza vurulan pranga..
Kan kokan dünyanın her karışı kavga ve savaşta.
İsrafta rekor kırarken insanlar açlık yarışında..
Adaleti gözetip insanca yaşadık mı? bu topraklarda...

Bir zamanlar bırakmadık birbirimizi..
Ölüde, düğünde, gündüz ve üç öğünde.
Çaresiz kaldığımızda çekildiler evlerine.
Yanımızda ne yar ne dost bulabildik mi?

Hırs insanı yakan ateş varsa gönlünde.
İflah olmaz ibret almaz kefenin bezinde.
Allahın rızasını düşünüp gönülde ve beyinde..
Hırstan ve iftiradan uzak durabildik mi?

Kimseye baş eğmez helali bilen..
Haram yolunda olan özünü silen.
Bize vahiydir ötelerden gelen..
Emanetin kıymetini bilebildik mi?....


MERYEM KARAPINAR
.