Kirpiklerimden süzülen,
yorgun bir serzeniş kemirirken cümlelerimi;
Takviminden dökülen zamansız yaprak misali,
özlüyorum hem seni,
hem de kendimi!
İçimin korlarından bunca karmaşa.
Kafamın içinde atlı karıncalar,
Hayatımın neresinden tutsam hüsran,
Düşüncem abluka altında!
Peymaneler içmişcesine,
dönen dolapları kusuyorum zihnimden.
Haberin yok ama en çok sana küsüyorum.
Anlayacağın;
Aheste aheste çekiliyorum baharlarımdan
ve yüksünüyorum en kırılgan yanlarımdan.

Hüznü dört bir yana kuşatılmış bir imge ağacıyım bugünlerde.
Yemyeşil bir vadide,
Karlar üzerine çiziyorum yüzünü.
Gözlerimde matemsi bir bulut.
Gamzene umut kondurdum,
Dudak kıvrımlarına tebessüm,
Gökkuşağı siyaha boyandı.
Utandı sensizliğim,
S/ağırlaştım biraz
Ve sustum avaz avaz.
Dolandı saçlarıma ihanetin kördüğümü,
Sonra unut dedim kendime,
Yaşamadın bunların hiçbirini,
unut!
Ruhumda palazlanan hasretine sırtımı dönmüştüm oysa defalarca!
Seni sevmemek için,
kaç yemin törpüledim boğazımda, bilemezsin!

Sevilmediğini bile bile,
Bir özlemi dindirmek,
Gebe kalmak onca u/mutsuzluğa,
Çırılçıplak bir bekleyişe susmak,
Annesi babası ölen çocukların
uğultusunda kaybolmak,
Saklamak kızgın lavların gergefine bütün çaresizliği;
Bunların hiçbirisi
kuşların kanadını onarmaya benzemiyor sevgili!
Kalbime verdiğim sözlerden dönüşüm,
hep bu yüzden.

Şimdi masmavi bir gökyüzüne çizsem berrak hayallerimi,
onu da karanlığa gömersin sen!
Güneşe dokunan parmak uçlarımı kanattığın gibi,
Yine ve yeniden vurursun düşlerimi.

Köln 28.12.2021
14:15