Anadolu elinden tevazulu yanardağ;
Ozanların çınarı Türkmen Kocası Yunus;
Asırlarca solmayıp, kudretten yeşeren bağ;
Canların can damarı Türkmen Kocası Yunus.

Taptuk’un dergahında ilm-i Hüda eyledi:
Dosta gönül bağladı, nefse cüda eyledi;
Fenafillah yolunda teni feda eyledi;
Yeri Arşın kenarı Türkmen Kocası Yunus.

Himmet verdi lütf ile Hacı Bektaş-ı Veli;
Mevlana izzet ile uzattı Nurdan eli;
Canların meclisini arzu etti edeli;
Dinmedi göz pınarı Türkmen Kocası Yunus.

Çile-yi Hakkı seçti, nefsi taşa vurarak;
Mürşid-i kamil oldu, aşk narında yanarak;
Hakka niyaz eyledi; baş açık, yalın ayak;
Zikir etti çerağı Türkmen Kocası Yunus.

Yunus oldu göründü et ile kemik ile;
Firkat olan mecliste azaptır cennet bile;
Dost nazar eyleyince en büyük ikram çile;
Fenafillah durağı Türkmen Kocası Yunus.

Erenler meclisine kısmet olup girince;
“KALU BELA” mülkünü ayan, beyan görünce;
Cevher denizlerinde arz-ı endam edince;
Gördü ulu didarı Türkmen Kocası Yunus.

Kulak verip aşk ile Tapduk’un Hak sesine;
Meşakkat nuş eyledi rahatlığın tersine;
Cemal-i mutlak olan Dostun tebessümüne;
Feda etti şiarı Türkmen Kocası Yunus.

Molla Kasım’ı bile Hakikatle cem etti;
Zulmetin diyarından nur ile hem dem etti;
Pas tutan gönüllere sözleri merhem etti;
Aşk elinin mimarı Türkmen Kocası Yunus.

Osman Bölükbaşı Dara