Ellerindi buz tutan, kalbin değil
Söylediğin her cümle içimi ısıtırdı
Şimdi ise içimi ürpertiyor
Gözlerinin mavisi, nefrete bürünmüş
Büyülendiğim sesin katılaşmış
Gülümsemen solmuş
Sen böyle değildin, ne oldu sana?
Sevgiyle yaklaşırdın, merhamet saçardın etrafına
Gözlerini bürüyen nefret, canımı acıtıyor
Ne oldu da büründün bu hâle?
Hayat mı getirdi seni bu noktaya?
Çok savaş verdin, yenildin
Yenik düştün hayatın oyununa
Değişmişsin, yazık olmuş
Güldüğün zaman gamzelerin çukurlaşır
Gözlerin kısılır, neşe yayardın
Eksilmiş tebessümlerin
Yüklerin ağır mı kaldı?
Yaraların hâlâ kabuk tutmadı mı?
Nedir bu büründüğün karanlık?
Aydınlığa küstün mü?
Hani tek çaren tutunduğun aydınlıktı?
Ne oldu da vazgeçtin?
Hüzün bürümüş sesini
Katı sesinin altında ki hüzünü hissediyorum
Sen bu hâle ne savaşlar vererek geldin
Yenilgin yüreğime ağır geldi
Sen böyle değildin, çok kırılmışsın
İncindiğin yerden vurmuşlar seni
Gülüşünden kırmışlar seni
Büyümeden olgunlaşmışsın
Sesinde ki çaresizlik, yük olsun yüreklerine
Yıkılma, dimdik dur
Kaybetme vicdanını, merhametinden olma
İyi kal.