Faydasızca geçiyor günlerim

Sessizce tükeniyor ömrüm

Bir hayli yorgun geçiyor günlerim

Zamansız gelirmiş ölüm

Vefasız imiş insanoğlu

Severmişsin ama sevilmezmişsin

Sen gönlünü açarmışsın

Sana açılmazmış gönül kapıları

Kalbine merhem değil yara olurlarmış

Vefasız imiş insanoğlu

Bir iyiliğine bin fitne katarlarmış
Sevgini hak edecek yok imiş

Bu devirde ki insanlar, insanı mahveder imiş

Mahvolsan bile iyiliğinden vazgeçmezmişsin

Yenildin derler

Yoluna devam eder boş verirmişsin

Kalbini korusan da yara bandın eksik olmazmış

Kurak topraklara yağmur yağdırsan da

Nankörlüğünden vazgeçmez imiş

Yürüdüğün yollardan diken eksik olmazmış

Sen kırmak istemezmişsin

Sessizce uzaklaşrmışsın

Korkup kaçtı derlermiş

Vefasız imiş insanoğlu

Gönüllerine ektiğin çiçeklerini

Fesatlıkları soldururmuş

Yüzünde ki gülleri

Merhametsizlikleri soldururmuş

Sen her şeye rağmen hayatta kalırmışsın da

Sevgisizliğe dayanamayıp

Salıncak kurman için verilen ipi

Nefesini kesip, sonsuz uykuya dalmak için kullanırmışsın

İnsan, insana hayat olmalıymış mezar taşı değil

Yaşaman için su verilmiş de

O su da boğulmayı dileyecek kadar yorulmuşsun