Saklısın hücrelerime
Çobanyıldızı gibi arada gözüken
Kırık pırıltılı
Güz bahçelerine ekili düş
Gelseydin açılırdı
Şiirlerin kapısı
Kilidi yoktu.

Bütün odalar hasret tütsüsü
Durmadan kendini yakan
Eşyalar hiçlik oyununda
Dokunmadan oynuyorum sensizliği
Yabancılık çekmiyor katışıksız.

Böğürtlen karası bir özlem
Durmadan rengi dilime boyanan
Yüzümde bulut ağrısı
Kusursuz bir cinayet işlemekte
İçimdeki kız, hüzün artığı

Acı bir meyve tadı adın
Yutkundukça kekreleşen
Çatkın kaşlarım imgeleşir
İkilemde kalır dizeler
İçtikçe gözlerim geçmişi içlenir.

Tarh koyar az bakışların
Çelenkler ölür ayakta
Kimsesiz kalır ay gecede
Yansımadan dillenir bulutlar geçer
Kararır tenin beyazında.

Ayazlanır yastığımın uykusu
Durmadan kar yağar geçmişe
Yüzümde elinin bıraktığı ize saklanır
Sabaha karşı uyur gözlerim
Suskunluğumu bozar güneş uyanırım.

Doyumsuz bir nevropat
Durup durup seni taşıyor
Kapısı açık gelmelerin
Beklemek sensizliği yok ediyor.

Hoşgeldin…