Kapılmışken dünyanın can öğüten çarkına
Renk getirdin hayatın bahçesine, parkına
Ne var ki candan fazla sevdiğimin farkına
Varamadın düşürdün ömrün bitmez kışına


Aşkı okumuş iken dilde, tavırda, gözde
Mutlu olmak zor muydu eller misali biz de
Yemin billah ederek verilmiş olan sözde
Duramadın düşürdün ömrün bitmez kışına


Değişmezdim seni ben kainatın varına
Yanıp küle dönsem de yüreğimin narına
Ferhat’a dağ deldiren bu tutkunun sırrına
Eremedin, düşürdün ömrün bitmez kışına


Kader oyun oynarken yine beni mi seçti
Hasreti urba diye benim üstüme biçti
Yollarını beklerken sanki asırlar geçti
Aramadın düşürdün ömrün bitmez kışına


Bir kez olsun sevgiyle tutamadın elimi
Derdimi diyemeden lal eyledin dilimi
Kahırlar deryasında bedbin, naçar halimi
Soramadın düşürdün ömrün bitmez kışına


Senden başkası yoktu dünyanın üzerinde
Ay gibi ışıldardın gözlerimin ferinde
Ruhumun, yüreğimin en müstesna yerinde
Duramadın düşürdün ömrün bitmez kışına


Sevenin yüreğinde sevilenin değeri
Hakikatli sevdanın bulunmaz ki ederi
Sana hasret gönlümün kapısından içeri
Giremedin düşürdün ömrün bitmez kışına