Otur şöyle al eline kalemi
Zaman kötü, hal perişan, yaz kızım
Hasedinden çatlatsak da alemi
Zar ağlıyor, il perişan, yaz kızım


Hükmüm şu ki ızdırap da günümüz
Bugünden çok iyi idi dünümüz
Bilinmeze döndü artık yönümüz
Yolcu bezgin, yol perişan, yaz kızım


Dert bir iken şimdi binleri aştı
Sel misali bahçe, bağlardan taştı
Sam yeli dokundu dalından düştü
Bülbül suskun, gül perişan, yaz kızım


Hak, adalet olgusuna sarılan
Bir laf etse mahkemeler kurulan
Sussun diye prangalar vurulan
Lal edilen dil perişan, yaz kızım


Tilkinin, farenin keyfi yerinde
Başkaca canlının derdi derinde
Güçlünün ederi pul değerinde
Aslan şaşkın, fil perişan, yaz kızım


Doğruluğa kıymet verip sanında
Çile çeken hayatın her anında
Derde derman olanların yanında
Ebleh, fodul, kel perişan, yaz kızım


Dost, yarenlik hedefine koşarken
Bu uğurda nice engel aşarken
Hep alan el keyif ile yaşarken
Daim veren el perişan, yaz kızım


Arıların aşk bilerek gezdiği
Çiçeklerin özlerinden süzdüğü
Sahtekarın çıkar için bozduğu
Petekteki bal perişan, yaz kızım


Fikrindeki aydınlık duygusuyla
ATA’sına duyduğu saygısıyla
Uygarlıktan uzak gün kaygısıyla
İzanlı her kul perişan, yaz kızım


x