Masum geldim
Anadan üryan, sütten ak
Elim, saçım, yüzüm ve gözüm
Takva kadar yüce, pak mı pak
Sabiliğim bitiverdi ne çabuk
Sen sanatkârdın, ben okuyucu
Kimi zaman kayboldum sığ sularda
Kimi zaman kaybettim yönümü surlarda
Her şey sende görülür ey Basir
Kaynağına götür beni

Kah Bolu dağında Köroğlu avazıyım
Kah Toroslarda Dadaloğlu’nun edasıyım
Yunus diliyle gönül sazıyım
Kirlendim, kirli elim yüzüm
Koptu fırtınalar ruhum deli tay
Biçareyim, sende çare pay pay
Susuzluk sende son bulur ey Hayy
Toprağa batır beni.

Sanırım dağlarda yansa da ışıklar
İçimdeki sancıyı bilmem nasıl kucaklar
İrin irin dolup aksa da sokaklar
Ben bu hayatın parçasıyım
Bütün patikalar bende saklı
Bütün mağaralar bekler keşfi
Karanlığım, sağım solum karanlık
Aydınlığım sana muhtaç ey Nûr
Işığınla aydınlat beni

Yanılgım çok ey Tevvab
Ne karar kıldımsa caydım bazen
Günahlara daldım bazen
İradesizim irade sensin ey Cebbar
Kıyısında gezdim durdum bir ömür
Aklım kayıtsız derinliğinden bihaber
Sıfatların her nesne ve olayda ey Zahir
Varlığınla sar, günahtan sıyır beni.

Huzuruna çıkmaya olacak mı yüzüm
Zihnimde senin, bedenim senin eserin
Dünyayı sarmalayan nefsim kerpeten
Bütün işlemlerini yapsa da ruhum
Daima eksilerde toplamalarım
Dilimin şükrüne yetmez ömrüm
Sensin tek sığınağım ey Gaffar
Bağışla, sevaplarıma savur beni.

Doksan dokuza yetmez kalemim
Mürekkep senle yazar, hokka senin eserin
Zordayım, kolaylıklar göster ey Nasir
Zayıfım, inancım samimiyetimde ey Muktedir
Anadan üryanım ama sütten ak değilim
Elim, saçım, yüzüm ve gözüm
Günah kadar kara değil ama pak da değilim
Yarın yerim kabirdir ey Kebir
Berat gecesinde mümin ruhumun miracı ey Şakir
Kusurlarım dert, bağışla beni.

Sinan YILMAZ