hey canım
hüsranını artırma sakın
her fırsatta akseden nurlarla temizlenip
fersudeleşmiş en nadide duyguları
aksatma

hey canım
hazlarla örülü hülyalara yol bulup
kendin olmuş kendin ermiş zannetme sakın
sevda denizlerinden kopup gelen dalgalarla
sayısız isyan gemisini perişanlık sahiline
uğratma

hey canım
kör zindanlarda gözü yaşlı
kanamış bir gönül yarası olma sakın
sürgün gecelere mahyalar kurup
şamdanlarında yanmaktan köz kesilenlere
benzeme

hey canım
keşmekeş çilelerle ayaz yemiş
o süzgün bakışlının akımlarıyla helak olma sakın
hayranlık sarayının içine sızmış
cefakar bir kalbin hükümdarlığından
azl olma

hey canım
her an yangınlarda, hem de ateşte boğulanlardan
her gece yanıp kalbi eriyenlerden olma sakın
yaşlar döküp içindekileri açığa vuranlardan
hicran azabından yandıkça yananlardan
geçmiş ömründe ki masallardan

hey canım
kendi kışının hazanların da
kendi soğuğunda üşüyenlerden olma sakın
son kar tanesi eridiğinde pınarlarla hemhal
dilleri lal o sessiz sedasız akan
ırmaklardan

hey canım
hangi ihtişamın peşindesin
kokulu uykular düşleme sakın
nabzın yükseliyor büyüyor tutkuların
fikrini esir almış duyguların
yerde gökyüzünde sırlar denizinde
öylesine yürüme

hey canım
uluorta kaybedilmişleri arıyorsun
gözyaşları dökerek firakı unutma sakın
bir derviş büyüsünün esrarına aldanıp
firdevs cennetini umanların beyhude sevinçlerine
kapılma

redfer