8
Yorum
40
Beğeni
0,0
Puan
465
Okunma

bir kırık mavi göğün ağıtına çengel
duvara yansıyan bir pencere ışık
çocukların nasıl anladıkları var içinde
gençlerin sokağı nasıl katlamak istedikleri
ileriye ileriye
bu tepeleri kim boş bıraktı böyle
insan uğramaz yönüyle
kim tohumları avuçlayıp serpmedi toprağına
uyuklamaya kaldı meydan
yol geçilmemeye
anlamı es geçiyor şairler
çözümsüz söz gelecekte de bilinmez
ekinler arasında açmazsa mavi çiçekler
nasıl yürür yüzlerinden
yer bulmuş sevgi ırmağı
nasıl akar yatağına
ellerimle dağıtsam kör bulutları
güneşin yıldızın ayın önünü geren
nasıl bir rüzgâr olsam
yere inse yağmurlar
emeği alkışlasa
değerini bulsa bir avuç toprak
yere düşmüş umut gibi
ekmek gibi
kucaklasa çocuk
yarın adım atacağı günü..
26. 11. 2021 / Nazik Gülünay