Nasıl dayanırım,
Nasıl dayanırsın demeden,
Daha dün gibi gidişin,
Ellerini ellerime son kez verişin,
Geçer mi sandın yürek acısı,
Yazlarım vardı seninle,
Kışlar hiç uğramazdı kapıma,
İlkbaharlarım sana da yeterdi,
Sonbaharlar hiç sormazdı adresimi...


Senden sonra;
Söylediğimiz şarkılara tutunamadım,
Yaşattığın acıyı inan hiç unutamadım,
Bıraktığın menekşeyi bile avutamadım,
Elimden birşey gelmedi,
Her gece seni unutmak için,
Kendi kendimle hesaplaştım saatlerce,
Ve her gece,
Bir bıçak gibi saplandın yüreğime,
Gitmedi gözümün önünden gülüşün...


SEN romanlarımın,
Vazgeçilmez kahramanı,
Şiirlerimin seven kadını,
İçimden geçen şarkım,
SEN!
Üzerine titrediğim,
Koklamaya kıyamadığım,
Bahçemdeki nadide çiçek,
Nasıl bıraktın beni böyle çaresiz,
Böyle sahipsiz...
Hiç mi acımadın,
Hasretin elinden tutup giderken,
Hiç mi arkana dönüp bakmadın,
Belki de bakmak istemedin,
SEN çekip gittin ama;
Hala gözümün önünde gülüşün,
Ve hatırlıyorum;
Daha dün gibi gidişin...