Gamzesini zembilime astığım,
Ateşler içindeyim harlanırım,
Sensiz olan yaşama küstüğüm,
Ay karanlık geceme darlanırım...

Kendimi hiç gibi hissettirenim,
Hayat komik, arılar bal yapıyor,
Ceylan gözleri olan kara trenim,
Göz kapaklar, gece ben siz kapıyor...

Gamzelerinle aydınlanan yastığın,
Yürek sallar, gölgesi düşer hasıra,
Gökteki yıldızları söndürüyor dun,
Göğe baktım, parlak gördüm bu sıra...

Dil üstü dans eden meyve tadında,
Derdim, gece ışıkları açık mı bıraktın,
Kızaran gök yüzünü şafakta izlerken,
Sabaha nisbetmi yaptın, nere bıraktın...

Onun dizginlenmez bir enerjisi var,
Akıllara girmekten asla vazgeçmez,
Hisleri olmaması gerek, görenlerin,
Gördüğüm doğal güçler, tez geçmez...

Onu gören dünyayı üç defa dolaşabilir,
Işığı çok, yüzün, gözün, onu görmüyor,
Kendini özetle tir, daima bin bir şekilde,
Yalnızlığımda, ona sığındığımı görmüyor...

Gamzeler yeniden güne parlayacak,
Kader yine bir şekilde yolunu bulur,
Kamer kanatlı, her yanı tatlı, gam zen,
Karanlığım da çıkar, hükmünü bulur...

Nasıl bir şey olduğunu çözdüm ben,
Hayatı yaşarken, o anda aşka değmek,
Aşk menzilin deyim, yerine insaf girsin,
Zindan yürek, günahın özüyse, sevmek!..


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

11/11/2011

Eskilerden
Bloğumdan paylaşım..