Aşk neyledi beni, üfleyip de, ney eyledi,
Bir ozanın elinde saz, dilinde, söz oldum,
Hallolmaz aradaki mesafeler, zor eyledi,
Çırpınışım la, yangın ardında, köz oldum…

Ne zaman mutlu olanlara bakarsa gözlerim,
Ağlamayla cezalandırıldım, hep ağlamaya,
Nasıl aşık oldun diye bana sorarsa sözlerin,
Kader gözü göze bağladı, başladı dağlamaya...

Hüsran biçmemek için, hasret ekmesek,
Ayrılığa coş kulusun, ben yanmalımıyım,
Dağlardan çok ötelere , bırakıp gitmesek,
Sen ora da, ben bura da, kalmalımıyım…

Merhametli kalp, acıyı ekmez yüreklere,
Güzelliği saçan gözlerde, parıltı görmeli,
Sevda denizinde, hep asıl sak küreklere,
Başladıysa aşk, sonsuza kadar sürmeli...

Laftır dediler, her zaman aşka, bana bak,
Sakın inanma, sen yalnızca sevilmeye bırak,
Kuzeyden – güneye, her yerde aşk dön bak,
Birazda sevmeyi dene, ne olur inadı bırak…

Hafif meltem ile havaların serinliğinde,
Mum alevi gibi, ağır ağır yanar dururum,
Gamzeli yanağın, aşkımı koruyacak surdu,
Alamaz isem buse, uzaktan kondururum...

Gam zen, yite nim, hakkında anlatılacak var,
Bana dönüktü bakışları, başka resim yok,
Aşkın sofrasında, yitmez sade güzelliği var,
Sardığı sarmaşık, parlak güneş, başka yok...

Mayamıza koydum cevherini, tutarsa diye,
Kurusun dikeni, dikensiz, sürüyle gül olsun,
Dersen ki boşadır çaban, başka bir şey dile,
Dilediğim gamzeler den, ayrılığım, son olsun...



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)


29.09.2012

Eskilerden,
Bloğumdan paylaştım.