Aşk, insanı, kederleriyle debelenip durdururmuş,
Sevenler, sen önünü kış tut, yaz çıkarsa bahtına,
Her görüşte, ruhuna, bir anda dolduysa o tiz ışık,
Anla ki, kurulmuştur ansızın, senin gönül tahtına...

Benimde öyle oldu, bir kış günü gibiyim şimdi artık,
Sıcaklığı ne zaman hissedeceğim, sürprizlere kaldı,
Güzelliği ile yolunu, bir den kaybedenlerdenim ben,
Zaman döndü sanki, boş günler, şimdi mazide kaldı...

Güzellik ve zerafetin doğrularını, onda gördüm,
Kadınlar sevişmek ya da resmini yapmak içindir,
Öyle bilirdim, ama nafile, aşkı derinden vurdu,
Korkmam ölüm değil, onsuz yaşamamam içindir...

Birini sürekli düşünüyorsan, seviyorsun demektir,
Donmuşum ruhumda, bedenimde ben donmuşum,
Kendimi düşünmeyi bıraktım, sevdiğimi anladım,
Aşkın mutluluk veren yüzünü, kim derki bulmuşum...

Farklı kişi gibi davranırsan, biri diğerine çelme atar,
Hava da süzülen sözlerimle, tükeniverse şu küsleri,
Daima görünenin altında, çok daha fazla şey vardır,
Dikkat çekici, anlatılmaya değer, vazgeçilmez süsleri...

Akış yok, gece dönüyor, gün de onu takip eder olmuş,
Tuhaf hisleri, tuhaf zamanı, düzeltemeyizki, biz kimiz,
Doğrudan güneşe baktığımız zamanda böyle görünecek,
Zaman bizi, bize taşıdı, şimdi, sen ve ben, sadece ikimiz....



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.